Peter & Ingrid back in Holland

This post will be in English because we still receive questions about how to become a helicopter pilot and we are happy to give all the support we can to help people realize their dream!

We already answered a lot of subjects in our “Helicopter FAQ page” so pay a visit and put it into Google Translate if your are not Dutch

After nearly three years flying in the Offshore world I can still say it’s a dream job. It is a never ending story with learning and traveling, seeing different places in the world. Landing after a flight, with 8 passengers in the back and bringing them back home safely, is still making me proud. The fact that I’m flying the EC155 and have flown and done hoisting work with the AS365 N3 is a true privilege.

Since May 2011 I’m flying for DanCopter out of Esbjerg and I’m enjoying it very much!

To conclude, if you have a dream, just go for it! I’m happy to give all the support I can

Kissimmee, 15 april 2011

Na twee jaar  te zijn weggeweest, zijn we vandaag weer terug in onze Sunshine State. Wat heerlijk om de warmte om je heen te voelen. We hebben een hele voorspoedige vlucht gehad waarbij we in de approach op Detroit nog een flinke gooi kregen door de hurricanes die actief zijn momenteel. De aansluitende vlucht naar Orlando haalden we keurig, ondanks dat onze koffer er door de douane uit werd gepikt en overhoop werd gehaald. Grappig detail is dat Noa’s klasgenootje Jeroen dezelfde vlucht had met dezelfde aansluiting. Zo zagen we de familie ’s ochtends vroeg op Schiphol en namen we in Orlando weer afscheid. Leuke afleiding voor de meisjes tussendoor!

Aangezien de hele omgeving van Cocoa Beach en Titusville volgeboekt is vanwege de voorlaatste Space Shuttle lancering, zijn we uitgeweken naar Kissimmee. We hebben hier in een woonwijk, zoals we die gewend zijn, een huis met zwembad geboekt. Het huis is net helemaal verbouwd van binnen en wij hebben de eer om het huis in te wijden. Het ziet er echt fantastisch uit en is superdeluxe. Er is zelfs een game room met slot machines, air hockey, darts en een Wii. Het zwembad achter het huis met jacuzzi is natuurlijk ook heerlijk. We zijn heel blij dat we hier terecht zijn gekomen.

Het eerste punt op de agenda voor morgen is de outlets hier in Orlando. Zondag hebben we de eerste BBQ waarbij we heel wat oude bekenden gaan zien. It’s good to be back!

Schoorl, 19 januari 2011

Jullie zullen wel denken, krijgen we nu tegenwoordig ook boekrecensies op jullie blog? Nee,het heeft een hele andere reden dat ik de cover van dit boek plaats. De titel van het boek zegt het al ”Het roer om in je carrière”, dat slaat natuurlijk op ons. We zijn dan ook best een beetje trots dat Peter gevraagd is om mee te werken aan dit boek. Er staan levensverhalen in van 10 mannen en 10 vrouwen, waarbij Peter dus één van die 10 mannen is.

Sinds het boek verschenen is, krijgt Peter opmerkingen naar zijn hoofd gegooid als:  ‘Je staat in de krant, Peet!’. We gooiden het op de verschijning van het boek Plan B, waar de krant in zijn algemeenheid over berichtte, maar er bleek meer aan de hand. Behalve aan onze ouders en broers/zussen hadden we verder niemand iets verteld over het boek, dus dat was dan wel weer apart.  Dat Peter met naam en toenaam in het krantenartikel genoemd werd, wisten wij ook niet. We zijn geen lid van het Noord-Hollands Dagblad en werden er door meerdere mensen op geattendeerd. Navraag leerde ons dat we als enige levensverhaal genoemd werden door Sabine Leenhouts, als zijnde het verhaal wat het meeste indruk op haar had gemaakt. Klik hier voor het krantenartikel.

We hebben het boek van de schrijfster, Sabine Leenhouts, inmiddels zelf ook mogen ontvangen en we zijn tevreden over het resultaat. Het boek is te koop bij alle boekhandels en online via Bol.com.

Zondag 15 augustus 2010

Vandaag wacht het buureiland Tresco op ons. We willen de eerste boot van 10.00 uur vanaf de kade van St. Mary’s pakken om zo de hele dag te kunnen benutten. Terwijl wij ons aankleden en bedenken wat we mee willen nemen dat ook nog in de rugzak past, loopt Peter even naar de bakker voor wat verse ‘rolls’, oftewel broodjes.

We liggen keurig op schema en staan om 09.45 uur op de kade klaar. Maar ja, welke boot is de onze? Er liggen heel veel boten; van rubberbootjes en catamarans tot sloepen.

We screenen wat boten en Peter loopt naar een willekeurige schipper. Die boot blijkt naar St. Agnes te gaan, ook leuk maar niet onze bestemming voor vandaag. Hij legt ons uit dat onze boot nog moet komen maar dat hij zal aanmeren voor de grote catamaran. Nog geen 5 minuten later komt onze boot binnen, de Seahorse.

Tresco heeft meerdere kades en omdat het vloed is, worden we naar New Grimsby Quay, het midden van het eiland gebracht. Dat is gunstig want dat scheelt ons een hele tippel vanaf de zuidelijke kade Carn Near, waar we vanmiddag om 16.45 uur opgehaald worden. Het water hier wordt prachtig groen/blauw en het is ontzettend helder. Het haventje ligt heel idyllisch met zicht op het andere eiland, Bryher. Het schijnt dat je hier met volle maan en eb, zo naar het andere eiland kunt lopen. Geweldig, dat moeten we onthouden voor volgend jaar. Want een ding is wel duidelijk: we zijn sinds sinds onze landing afgelopen vrijdag spontaan verliefd geworden op deze eilandengroep.

Als we voet aan wal hebben gezet, gaan we op pad naar de Castles, of wat er van over is. Het wordt een beetje cliché maar het is hier zo prachtig. We wandelen weer over kleine slingerpaadjes, klimmen over rotsachtige ondergrond en worden regelmatig getrakteerd op bloeiende hei. De kleuren lijken allemaal wel veel intenser hier. De lucht is strakblauw en af en toe zien we een zeilboot beneden ons voorbij schuiven. Het tekent mooi af met zijn witte zeil tegen de rest van de omgeving.

We hebben de eerste Castle gevonden. Het is duidelijk niet onze definitie van een kasteel, want het is meer een vesting/burcht dat als taak had de doorgang tussen de twee eilanden te verdedigen. Niet meer en niet minder. Dus geen slotgracht met ophaalbrug, binnenplaats met kelders en oude vertrekken. Wel zijn er kanonnen, vooruit. Op een steenworpafstand verder de heuvel op staat het restant van het echte kasteel.

Van al dat klimmen en klauteren worden de meisjes hongerig en we lassen bovenop een klif een snackpauze in. Met uitizcht op zee en op grote hoogte genieten we van een  broodje met Nederlandse kaas, want deze is ook mee op vakantie. Na het nodige krachtvoer en drinken gaan we verder.

We zijn op zoek naar Piper’s Hole, een grot die ergens aan deze kant van het eiland moet zijn. Het schijnt lastig te vinden te zijn, dus Peter daalt zo nu en dan langs de rotsblokken af om te speuren naar de ingang. Als hij denkt het gevonden te hebben, is het te gevaarlijk om er voor ons naar toe te klauteren. Jammerrr.

Dan maar en route naar onze volgende stop: het Island Hotel voor de lunch. Deze ligt halverwege het eiland en daarmee weer in de richting van de pier waar we opgehaald worden. De meisjes beginnen onderhand een beetje te sputteren: hebben het heet en zijn moe. We verruilen hun t-shirts voor een bikini topje en de slippers gaan uit. Gelukkig zijn we redelijk snel bij het Island Hotel.

Het blijkt echter ‘’sjiek de friemel’’ te zijn en de prijzen op de menukaart zijn al even sjiek. Gelukkig staan er ook minder luxe  broodjes op de kaart: de meisjes kiezen een cheesy omelet en wij nemen een sandwich met Cornish Blue (kaas met blauwe spikkels) , schijfjes appel en chutney, hmmm. We zitten buiten op het gazon aan een mooie teakhouten tafel en uitzicht op zee.

We horen later van een gast dat hij GBP 550 per nacht betaalt (twee volwassenen + 1 kind) voor dit hotel. Wat een giller!

Na de lunch gaan we verder met onze wandeling. De volgende stop is het strand, vlakbij de pier waar we vanmiddag opgehaald worden. Ik wil graag de Abbey met zijn tuinen zien, wat een highlight van Tresco schijnt te zijn. De meisjes hebben hier weinig trek in en willen het liefst in een rechte streep naar het strand. We besluiten dat ik in mijn eentje ga kijken en dat zij lekker naar het strand gaan. Ik kan vanaf de Abbey ook doorsteken naar het strand. Het is een mooie wandeling er naar toe, brede paden en veel bos. Ik kom onderweg nog het Heli Platform tegen, die ik even voor Peter vastleg op de foto.

Als ik bij de entree van de Gardens aan kom, blijkt de toegangsprijs GBP 10 te zijn. Tien pond! Zo leuk vind ik aangelegde tuinen nou ook weer niet.  Het was mijn bedoeling om er gewoon even door heen te lopen, ook om het ‘’gezien te hebben’’. Ik probeer nog door de boogvormige ingang te kijken of ik iets spectaculairs zie (flamingo’s op een stokje?), maar nee. Groen, bomen, bos en nog meer groen. Ik maak rechtsomkeer en zet koers naar het strand, dat wonderbaarlijk dichtblij blijkt te zijn.

In no time zit ik ook in mijn bikini op het strandlaken. Zo en nu even een uurtje niets. Peter leest een boek en de meisjes zijn lekker aan het scharrelen. Zo, ogen dicht en de warmte van de zon als een deken over me heen.