St. Mary’s, zaterdag 14 augustus 2010
We worden vandaag wakker door de zon die de slaapkamer verlicht. Het is wel een beetje bewolkt, maar als we de gordijnen openschuiven en het magnifieke uitzicht zien, is dat snel vergeten. Vanaf de andere kant van het huis is het muisstil. Het is 08.00 uur en ik hoop stiekem dat de meisjes nog in dromenland zijn. Op mijn tenen loop ik door de woonkamer en zie Noa haar deur openstaan. Als ik mijn hoofd om de hoek steek, zie ik een leeg bed. Huh? Ook Esmee is nergens te bekennen. De achterdeur staat op een kier. Ze zullen toch niet ….
Als ik op mijn blote voeten door de tuin naar het strand loop, zie ik in de verte twee figuurtjes scharrelen. Keurig aangekleed en druk in de weer met klimmen over de stenen en het strand. Stelletje apen!
Na het ontbijt lopen we naar het dorp om ons te laten informeren over de bootverbinding naar het eiland Tresco. We willen daar morgen heen omdat het dan prachtig weer wordt. Je kunt niet alleen prachtig wandelen op Tresco langs kliffen en twee kastelen, maar het staat ook bekend om zijn prachtige stranden. Voor vandaag willen we het bij St. Mary’s houden, het eiland waar we zelf zitten. Er staat vlakbij ons huis een grote toren bovenop de heuvel en de meisjes willen daar graag kijken. We smeren wat broodjes en besluiten dat de toren het begin is van onze wandeling. We hebben geen eindpunt in gedachten, we gaan gewoon en zien wel. De toren blijkt uiteindelijk niet zo spannend, want je kunt er niet in. Maar we hebben wel een prachtig uitzicht over dit gedeelte van het eiland.
Als we verder lopen, zien we prachtige rotsformaties en hoge kliffen. Er is ook een vuurtoren aan deze kant, dus dat wordt het volgende richtpunt; Peninis Head. Het is geen traditionale vuurturen in rood/wit maar een aparte witte. Ook goed.
De wandelpaadjes zijn soms smal en slingeren door het wisselende landschap van varens, kiezelstenen en verborgen akkers. We komen langs een stukje kiezellandschap waar allemaal torentjes staan.
Het zijn dezelfde steentorentjes die we vorig jaar in IJsland zagen. Oorspronkelijk bedoeld als orientatiepunt, een soort wegwijzers. Dit is hier duidelijk niet het geval want hier staat er niet één maar wel tientallen. Blijkbaar bouwt iedere passant zijn eigen torentje en dat inspireert Noa en Esméé ook. Druk gaan ze in de weer met het zoeken naar de juiste stenen in oplopende grootte. Het is een grappig gezicht.
Als we de stenen achter ons gelaten hebben, zien we ons volgende stoppunt: een pub in Old Town. Het is bijna lunchtijd en de meisjes beginnen moe te worden. We moeten hiervoor eerst om de baai heen lopen met bijbehorend strand. Het is eb nu en het verschil is hier zo groot tussen de getijden dat er heel veel bootjes raar in het luchtledige liggen. Het lijken net vissen op het droge.
De pub heeft heerlijk foute chocolade muffins dus daar beginnen we mee. Als lunch bestellen we wat sandwiches en ik besluit de homemade soup te proberen; Brocoli/Stilton. Als we geluncht hebben en op de kaart zien wat we nu precies gelopen hebben, besluiten we dat het welletjes is voor vandaag. De meisjes hebben allebei een blaar en zijn bovendien moe. We gaan op ons gemak terug richting huis zodat we nog op het strand kunnen zitten en spelen. Noa en Esmee hebben het idee opgevat om te gaan zwemmen (kouhoud) en dat idee houdt ze wel op de been.
Vlak voordat we weer thuis zijn, komen we nog langs een weitje met een paard erin. Hup, beide dames natuurlijk in trance voor het hek om te aaien. Het paard is echter zo gek als een deur. Terwijl zij om hem moeten lachen, doet hij ook een duit in het zakje en lacht, zo lijkt het, nog harder mee.
Als we thuis zijn, kleden we ons allemaal om; klaar om het strand op te stappen. Noa trekt een wetsuit aan en Peter neemt wijn en onze boeken mee. Qua temperatuur kan het precies. We liggen een beetje beschut achter het muurtje, heerlijk!
