Peter & Ingrid back in Holland

UK & Nederland,

Negen weken duurde de opleiding bij Bond, maar dan heb je ook wat. Een Instrument Rating op een Twin Engine. Dat wil zeggen dat je puur en alleen op je instrumenten van A naar B kunt vliegen. Dus simpel gezegd: zonder uit het raam te kijken waar je nu eigenlijk bent.

Omdat je niet altijd in de wolken vliegt en dan zou kunnen spieken, hebben ze de ramen aan mijn kant afgeschermd. Mijn instructeur die naast mij zit, kan vanaf zijn plek wel naar buiten kijken en dient dan ook als ’safety pilot’.

Mijn examen ging geweldig. Het was echt IMC weer (Instrument Meteorologisch Conditions) met veel turbulentie wat het allemaal wat moeilijker maakt. De examinator was een hoge pief van de CAA. Hij was de examinator over de overige examinatoren zeg maar. Dat wist ik gelukkig niet van tevoren
Hij was zeer tevreden over mijn vlucht!

En het beste nieuws kwam afgelopen dinsdag: ik heb een baan! Bij Heli Holland. Ik ben helemaal in de wolken, hierover later meer

Dus voor nu: Mission completed!

United Kingdom, 11 november 2008

Het is alweer meer dan een week geleden: de Type Rating op de EC135.
Een Type Rating houdt in dat als je deze test haalt, je zonder instructeur mag vliegen op deze helicopter. Je krijgt dan een soort stempel in je license waarop staat dat je dit type kan en mag vliegen.

Zo’n test bestaat uit verschillende onderdelen. Eerst ‘gewoon’ hoveren en wat oefeningen laag bij de grond. Daarna opstijgen volgens een vast patroon. Je moet dan 30 knopen vliegen op 20 feet hoogte voordat je echt aan de klim mag beginnen. Landen en opstijgen van een ‘heli-pad’, wat weer andere eisen met zich mee brengt, hoort ook bij de training.

Tussen al de oefeningen door krijg je de nodige problemen voor je kiezen.

- Een engine fire
- Een van de motoren stopt er gewoon mee
- Een van de twee computer schermen valt uit
- Uiteraard mag een autorotatie niet ontbreken
- Enz

Al deze emergencies  kunnen ze simuleren. Er zit een apparte “training stand” op deze helicopter en dan lijkt het dus of je echt nog maar op een motor aan het vliegen bent.

Ik moet zeggen dat deze EC135 mij goed bevalt. Een geweldige helicopter om mee te vliegen. Het resultaat is dan ook dat ik de Type rating heb gehaald.

Ik denk dat ik volgende week ff naar de ANWB ga en vraag of ik hun gele helikopter mag lenen

Inmiddels ben ik alweer vier weken in Cheltenham en dat bevalt goed. De omgeving is prachtig en de mensen zijn heel vriendelijk en behulpzaam. Mijn moeder en Marcel zijn gezellig langs geweest en zijn uiteraard op de vliegschool wezen kijken. Marcel heeft zelfs mee gevlogen in de sim(ulator)!

De IR (Instrument Rating) gaat voorspoedig. Het is hard werken in de sim en Henrique en ik hebben regelmatig een natte rug als we er na anderhalf uur uit komen.

Het vliegen op je instrumenten kan zoveel van je “brain power” vragen dat je zelfs “euh” moet zeggen op de vraag ‘Hoeveel is 1+1′. Tijdens een van mijn vluchten in de sim vroeg mijn instructeur: ‘Welke kant ga je nu op sturen?’ Dus ik antwoord: ‘rechts’ waarop hij zegt: ‘Good guess, try again’ waarna ik echt zei ‘Eeuhhh ff denken hoor’. Je hebt op dat moment nog maar 1 hersencel over om andere dingen te doen (ik hoor nu de jongens bij de brandweer al, jij hebt toch maar 1 hersencel!)

Onze behulpzame overbuurman David is een echte autoliefhebber en BMW freak. Hij heeft een oude 635CSi en een, zoals hij dat noemt, Bubble car. Hij is zo trots op deze auto dat we allebei even een rondje mee moesten rijden. Met deze kleine auto haalt hij geld op voor goede doelen. Helaas is David nu voor een half jaar naar New Zealand vertrokken. Hij heeft daar ook een huis en woont in de zomer daar en dan in de “Engelse zomer” weer hier.

Samen met mijn moeder en Marcel ben ik vorige week zaterdag richting Stonehenge gereden. Onderweg zijn we gestopt in Avebury. Hier ben ik samen met Ingrid in 1999 geweest. Het blijft een schitterende omgeving. Daarna dus doorgereden naar Stonhenge.

Volgende week beginnen we aan één van de lastigste fases van onze IR. Het vliegen van een “Holding”. Dit is een soort ijsbaan rondje in de lucht. En aan het einde van de week klimmen we weer even in een echte EC135, want daar zijn we tenslotte voor gekomen

Eindelijk is het dan zover: de eerste echte vlucht in een twin turbine helikopter. Voordat we aan het echte werk kunnen gaan beginnen moeten Henrique en ik eerst een week het theorielokaal in om alles te leren over de EC 135 T2. Aan het einde van deze week hebben we een examen gedaan. Met het behalen van dit examen heb je het theoriegedeelte van de Type Rating achter de rug. Het waren weer heel veel cijfertjes onthouden en veel over de techniek en de besturing van deze machtige helikopter.

Na deze week mogen we de simulator in voor onze eerste “vlucht”. De simulator die ze hier hebben, behoort tot de beste van de wereld in zijn soort. En ik moet zeggen, whaaa wat is dit echt. De hele cockpit is nagemaakt en alles doet precies hetzelfde als in de echte versie van de EC135. Nadat we een beetje gewend zijn aan de besturing, gaan we door alle ‘emergencies’ heen en doen gelijk ook een paar autorotaties. De eerste dag had ik nergens last van in de sim. Maar dinsdagochtend moet ook ik eraan geloven: ‘zeeziek’. Het blijkt dat 80% van alle piloten ziek wordt in een full-motion simulator. Als je uitstapt dan is het ook echt of dat heel je lichaam nog doorschommelt. Heel apart. Maar een ouderwets wagenziek pilletje doet wonderen

We hebben allebei zes uur in de sim tot onze beschikking en daarna zijn we klaar voor het echte werk. Bond Training Services werkt hier met HEMS (Helicopter-based Emergency Medical Services) , zeg maar de ANWB trauma helicopter, en die gebruiken wij dan voor onze training. Als alle heli’s in gebruik zijn, hebben ze een privé EC135 die ze mogen gebruiken. En wij hebben geluk. Als we op weg gaan voor onze pre-flight inspection staat er buiten een geweldig mooie zwarte EC135 te wachten. We zijn meteen verliefd! Crème leren bekleding en vier comfortabele stoelen achterin voor de VIP’s. Alleen een glas Martini ontbreekt nog :) 

De start-up: eerst engine Nr. 1 en dan … oja we hebben er nu twee, dus engine Nr. 2 ook aan. Na het overhalen van ongeveer 5000 schakelaars is het tijd voor de pick-up. Dan gaat er wel ff door mijn hoofd heen dat deze helikopter ongeveer 5 miljoen pond kost (oho easy). Mijn eerste pick-up was niet vlekkeloos, de besturing is wel even wennen. Maar dat pakken we snel op. Take-off, woow wat een power. Voordat je het weet, vlieg je al met een snelheid van 100 knopen (180 km/uur). Na een uur ben ik al aardig gewend en zit ik wat rustiger in de heerlijke stoelen. Even VNE (Velocity Never Exceed) vliegen, 140 kts vandaag. Heerlijk wat een machtig gevoel. Deze helikopter is zo snel en zo powerful!

Het uitzicht over Engeland is adembenemend. Na al die uren over de “swamp” van Florida is de country-side van Engeland een welkome afwisseling.

Na bijna vijf uur in de helikopter (2,5 voor Henrique en 2,5 voor mij), stappen we moe en voldaan uit. We willen meer Volgende week dinsdag vliegen we weer ieder 2 uur. Woensdag beginnen we aan de Instrument Rating.
Meer foto’s op onze Gallery.