Peter & Ingrid back in Holland

Dinsdag 13 januari 2009

Wie had dat nog gedacht? We gaan echt skiën vandaag. Noa en Esmée zijn afwisselend zenuwachtig en opgetogen over dit grote nieuwe avontuur voor hen. Als we boven aankomen, zien we aan het aantal bezette parkeerplaatsen dat het heerlijk rustig is vandaag. Goed begin. Dan beginnen we aan ons toernee binnen. Eerst moeten we naar de skikledingwinkel om een en ander te huren (passen, meten, betalen). De volgende stop is de skipas toko. We moeten allemaal een formulier invullen, bla bla bla. Lang leve de ’sueing cultuur’ in Amerika. Wederom betalen (waar is dat toch goed voor?). Dan met het formuliertje en aangehecht bonnetje naar de skimateriaal afdeling. En dan eindelijk, … ein-de-lijk staan we anderhalf uur later op de piste.

Het volgende punt op de agenda is skiles. De meisjes krijgen een juf, Christine, waar ze mee op pad gaan. Nou ja op pad gaan. Eerst maar eens oefenen hoe je loopt, glijdt en je schoenen uit je skies krijgt. We staan de eerste paar minuten op afstand te kijken en genieten van hun eerste passen in de skiwereld. Esmee doet niet onder voor Noa en doet precies wat de juf zegt.

Zo nu kunnen wij de berg op. Er zijn vandaag drie pistes open dus het klinkt indrukwekkender dan het is ‘de berg op’. Maar we mogen niet klagen, er ligt sneeuw, de zon schijnt en we staan op de latten.

Ik heb toch een beetje knikknieën als ik de eerste keer naar beneden ga. Het blijft altijd weer een beetje spannend om na een jaar weer de berg af te gaan. In mijn geval is het zelfs langer geleden. De laatste keer is denk ik 3 jaar geleden in Alpe d’Huez met Hans en consorten. Anyway, het gaat goed en na een paar afdalingen is het gevoel er weer helemaal. Over Peter hebben we het niet. Die vraagt poeslief of ik eerst naar beneden wil gaan om vervolgens drie seconden later als een zwarte bliksemschicht voorbij te schieten. Hij staat tussendoor grijnzend op me te wachten om me ook nog subtiel te vragen waarom ik een strijkplank heb meegenomen. Leuk hoor, heel grappig. We zijn niet allemaal met skis aan geboren. Daarom ben ik ook zo blij dat Noa en Esmée het nu al van jongs af aan meekrijgen.

Als het eerste uur voor de meisjes erop zit, halen we ze op en gaan we wat eten binnen. Noa wil met ons mee na de lunch en geen les meer maar Esmée wil nog met Juf Christine oefenen. Na wat aanmoediging van onze kant, gaat Noa met wat morren dan toch nog een tweede uurtje lessen. Ik heb mijn broodje nog niet op of Esmée staat al aan mijn mouw te trekken dat ze al wil gaan. ‘Kom op mama, we gaan weer.’ Ik neem haar mee naar de Bunny Hill en glijd met haar aan de hand naar beneden. Mevrouw wil in de sleeplift. Ze doet het harstikke goed maar als ze na 3 andere afdalinkjes en weer in de lift er halverwege uitvalt, laat ze niet los. Met een grote lach op haar gezicht, houdt ze zich stug vast en laat zich gewoon over de sneeuw meeslepen naar boven. Wat een aapje!

Later op de middag gaat jammergenoeg de zon weg en krijgen we sneeuw. Goed inpakken dus en mutsen op.

De piste is tot 22.00 uur open en verlicht. We nemen nog een break om 17.00 uur, eten wat home made fudge (suikers voor wat energie) en stappen als het helemaal donker is weer op de skis. De meisjes gaan met ons naar boven. Peter neemt Esmée aan haar hand naast zich en ik ga met Noa. Of misschien moet ik zeggen Noa gaat met mij. Ze wil voorop, draait keurig bochtjes, heeft er de vaart in en komt zonder enkel probleem de berg af. Ongelooflijk en dat na twee uur les en een uurtje met ons ‘freewheelen’. Zie het filmpje hieronder.

YouTube DirektNoni in The Smokies

Om 20.00 uur breien we er een eind aan. Het is mooi geweest. De meisjes hebben het echt fantastisch gedaan. Ik had niet verwacht dat we het zo lang zouden uithouden. Wat zullen we lekker slapen en dromen met zijn allen vanavond.

This entry was posted on woensdag, januari 14th, 2009 at 22:45 and is filed under Florida, RV Trip. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. Both comments and pings are currently closed. >  Loading ...